2013

2013

Historie

EERSTE PROCESSIE

Het begon allemaal met een krachtplaats in het oude centrum van Amsterdam. Een kruispunt van leylijnen, waar een gebouw staat waarin ooit het spirituele centrum Oibibio gevestigd was. In 2010 zat er een noodlijdende boekwinkel in de kelder met de naam Temple.

Er zijn veel interessante verhalen te vertellen over die plek, maar voor hier is het nu alleen van belang dat er een nieuw altaar voor de Godin in die winkel moest komen. En omdat er nergens geld voor was, besloot ik om zelf een beeld van de Grote Moeder maken. Toen alles klaar was, voelde het onaf om het beeld zomaar, zonder ceremonieel neer te zetten. En het idee voor de eerste Godinnenprocessie was geboren.


We volgden zo goed mogelijk de leylijn die, niet toevallig natuurlijk, Temple verbond met o.a. de Chinese tempel voor Quan Yin op de Zeedijk.


Het was een prachtige ervaring, er waren veel meer mensen dan ik had verwacht, we pasten bijna niet in de winkel bij de  eindceremonie. Het voelde zo goed om Haar beeld door de stad te dragen en de reacties van de mensen op straat waren zo positief, dat ik de deelnemers beloofde om het een jaar later weer te doen.


Maar Temple ging failliet en het beeld kwam in zijde gewikkeld, bij mij thuis te staan.

TWEEDE PROCESSIE

Het beeld stond ingepakt, maar ik wilde mijn belofte over een volgende processie houden.
En vriendin nam mij mee naar een expositie in een oude kerk. Het bleek de plaats te zijn waar ik als baby was gedoopt, de voormalige kerk van de Vrouwe van Altijddurende Bijstand. Het meisje dat kaartjes verkocht vertelde dat de nieuwe gebruikers er een natuurkerk van wilden maken. We hadden een nieuwe lokatie gevonden.



Een genereuze gift stelde ons in staat om de ruimte voor een weekend te huren. Het oude marmeren altaar, onder een lijst van negen bogen was nog in tact. Met een hele ploeg vrijwilligers hebben we de ruimte schoongemaakt en het altaar gedecoreerd.
 
Een vriend regelde een bootje, waarmee we het beeld van vlakbij de oude lokatie naar het begin van de tweede processie konden vervoeren. En zo werd de traditie van elk jaar een processie op een andere plek in Amsterdam geboren.


Het was weer een groot feest om te doen. Het was maar een korte route en we stopten 3x om om het beeld heen te dansen. De ceremonie in het kerkgebouw was onvergetelijk.
Het gebouw dat is gebouwd ter ere van Maria is nu voor altijd aan het Vrouwelijk Goddelijke gewijd.

Maar de kunstenaars die het beheerden, moesten vertrekken en het wordt nu verbouwd.


DERDE PROCESSIE

Amsterdam wordt van oudsher gevoed door de traag stromende rivier Amstel, die uitmondt in de grachten van de stad. De derde processie zou bij de rivier en in het Amstelpark plaats vinden en helemaal in het teken van het water staan.
Dat hebben we geweten!


Bij de vorige processies was het schitterend weer, dit jaar kwam de regen de hele ochtend met bakken uit de hemel vallen. Dubbel vervelend omdat er, door een ongelukkige samenloop van omstandigheden, geen gebouw was waar we een altaar konden bouwen. De processie en de ceremonie zouden buiten plaats vinden.

Vanwege de regen kwamen er maar 15 mensen, de echte supergemotiveerde diehards.
De regen stopte vlak voordat de processie zou beginnen en we konden het beeld, dat van papier maché is gemaakt, uit de plastic omhulling halen.

We hadden een mobiel altaar op wieltjes bij ons en stoppen dit keer 3x voor een korte ceremonie. Het zegenen van de rivier en daarmee de hele stad, waar het rivierwater immers doorheen stroomt, was het hoogtepunt. Het slotritueel vond plaats in een groene koepel en zodra Thor was bedankt voor het droge weer tijdens de processie, braken de hemelsluizen weer open.


Dit was de derde processie en de vraag rees of dit misschien de laatste was geweest.

VIERDE PROCESSIE

Tijdens een aantal meditaties werd het duidelijk dat de Godinnenprocessie toch wel door moest gaan en het zoeken naar een nieuwe locatie begon weer.
Een ding was duidelijk: niemand wilde nog een keer tot op het bot nat regenen. En ik wilde dit keer voor af om donaties vragen, zodat ik ergens een ruimte zou kunnen huren. Maar de Godin liet steeds opnieuw weten dat dat helemaal niet nodig was en ik had ondertussen geleerd om op Haar te vertrouwen.
Natuurlijk had Ze gelijk!


Via weer een vriend kon er iets met gesloten portemonnee geregeld worden met de Vrije Gemeente. Dit keer begon de processie in het Vondelpark, met een spiral dance om het beeld heen. De draagbaar was helemaal vernieuwd, met behulp van weer een andere vriend zijn er inklapbare poten onder gekomen en er kwam een baldakijn met bloemen op.
Het weer was prachtig.


De route ging door het park en over het Museumplein. Dit keer was de lengte precies goed. De slotceremonie was veel interactiever dan de voorgaande jaren en dat beviel heel goed. Hoe vaker je iets doet, hoe meer je leert.


Het is zo mooi om te zien hoe elk jaar weer een groep mensen bij elkaar komt om dit met elkaar te doen. Een aantal mensen zijn er (bijna) alle jaren bij geweest. Elk jaar zijn er weer nieuwe gezichten en elk jaar zijn er weer de juiste mensen, die op het juiste moment komen helpen.

Maar het zijn niet alleen de deelnemers die de Godinnenprocessie tot een succes maken. Het zijn ook de nietsvermoedende omstanders die, met een grote glimlach op hun gezicht, even blijven staan kijken of zelfs nieuwsgierig een stukje meelopen.


Zo verspreidt Haar energie zich vrolijk door de stad en dat is waar het allemaal om begonnen is.

Zia Elohka

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

2012

2012